محمدرضا لطفی در بستر بیماری
در یادداشت حسین علیزاده آمده است:
همراهان، همدلان، حامیان و دوستداران هنر موسیقى ایران زمین، دیر زمانى است که نغمهها حکایت از عشق و دلدادگى شما دارند. هر نغمه حکایت رنجها و شادیهاى مردمى است که همواره عشق را سر لوحه زندگى خود قرار داده اند.
این روزها هنرمندان و دوستداران هنر موسیقى ایام سختى را سپرى می کنند. نغمهسراى بزرگ، استاد محمدرضا لطفى در بستر بیماریست و به شوق دیدار شما بر بیمارى خود غلبه می کند. در این ایام بسیارى از دلسوزان و علاقمندان شوق دیدار داشته و با پى گیرى و مراجعه به بیمارستانها موفق به دیدار ایشان نشدهاند.
اینجانب از طرف دوست و همکار دیرین محمدرضا لطفى خواهشمند است با صبورى، فرصت و آرامش بیشترى را فراهم کنیم تا بهبودى ایشان تسریع بیشترى پیدا کند.
من در دیدار و ملاقات با ایشان هنگامى که از عشق وشوق شما گفتم، امید در چشمانش متبلور شد و در تمام لحظات نام شما را بر زبان داشت.
در حال حاضر خوشبختانه حال جسمى و روحى ایشان رو به بهبود است و به محض آمادگى قرار ملاقات از طرف همسر و خانواده ایشان اعلام خواهد شد. در ضمن براى اطلاع دوستداران و علاقمندان هر هفته شرایط و احوالات استاد محمدرضا لطفى زیر نظر تیم پزشکان به اطلاع عموم خواهد رسید.
به امید بهبودى کامل هنرمند و استاد بزرگ محمدرضا لطفى
زندگینامه استاد لطفی
محمدرضا لطفی در سال 1325 در شهر گرگان به دنیا آمد. وی به مدت پنج سال در هنرستان موسیقی به آموختن موسیقی پرداخت و موسیقی را نزد استادانی چون علی اکبر شهنازی، حبیب الله صالحی فراگرفت.
پس از پایان هنرستان به دانشکده موسیقی راه یافت و به تکمیل آموختههایش پرداخت. در این زمان از دیگر استادان نیز بهره جست که می توان به این نام ها اشاره کرد: نورعلی برومند، عبدالله دوامی،سعید هرمزی و سایر استادان دانشکده موسیقی.
محمدرضا لطفی در سال 1343 جایزه نخست موسیقیدانان جوان را نیز کسب کرد.
در جشنواره موسیقی جشن هنر 1354در شیراز به همراه محمدرضا شجریان و ناصر فرهنگفر به اجرای راست پنجگاه پرداخت که بسیار مورد توجه قرار گرفت.
این روزها هنرمندان و دوستداران هنر موسیقى ایام سختى را سپرى می کنند. نغمهسراى بزرگ، استاد محمدرضا لطفى در بستر بیماریست و به شوق دیدار شما بر بیمارى خود غلبه می کند. در این ایام بسیارى از دلسوزان و علاقمندان شوق دیدار داشته و با پى گیرى و مراجعه به بیمارستانها موفق به دیدار ایشان نشدهاند.
در اجرای ردیف آوازی توسط عبدالله دوامی با ساز تار وی را همراهی کرد.
در سال 1353 به عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمد و در همین سال همکاری خود را با رادیو آغاز کرد. به مدت یک سال و نیم به عنوان مدیر گروه موسیقی دانشکده موسیقی هنرهای زیبای تهران به کار مشغول شد و پس از آن از این سمت استعفا کرد.
در سال 1354 گروه شیدا را راه اندازی کرد و به همراه گروه عارف به سرپرستی حسین علیزاده به بازخوانی و اجرای دوباره آثار گذشتگان پرداخت.
کانون موسیقی چاووش را با همکاری هنرمندانی مثل حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان، علی اکبر شکارچی و ... راهاندازی کرد و در طی یک فعالیت چشمگیر آثاری از این گروه به جای ماند که به گفته بسیاری از اساتید از بهترین کارهای موسیقی ایران به شمار میروند.
پس از انحلال چاووش بعد از سفرهای زیادی که برای کنسرت به ایتالیا، فرانسه و آلمان کرد، در سال 1365 به آمریکا رفت.
علاوه بر کنسرتهای متعدد در سراسر آمریکا، مرکز فرهنگی هنری شیدا را در واشنگتن تاسیس کرده است.
وی هم اکنون پس از سالها دوری از وطن به ایران بازگشته است و در مکتب خانه میرزا عبدالله به تدریس علاقه مندان موسیقی مشغول است.
فراوری: سمیه رمضان ماهی
بخش هنری تبیان
منابع:
مهر
همشهری آنلاین
مطالب مرتبط: